روايه اليتيمه والوحش الفصل الثالث عشر بقلم نورهان اشرف
#اليتيمه_والوحش الثالث عشر
ابعد ايدك بدل ما توحشك يا حلو
شكلك عاوزنى اكملى و مكسوفه تقولى صح بس مفيش مشكله انا تحت امرك يا قمر
قال كدا وحمل هند بين يده ونظر الى امه :مهما سمعتي صوت يا حاجه اعملى نفسك مش سامعه
قال كدا وطلع السلم تحت نظرات دولت المصدمه من بجاحت ابنها
خدت دولت زين اوضتها
محمد :اى ده يا دولت
دولت بسخرية:ابنك البجح اللى مشفش ربع ساعة تربيه رامه الواد ليا واخد مراته
محمد بهدوء:عادى يا دولت ده عزت وبعدين تعالى هنا الواد ده هينام فين
دولت بحب وهى تمسح على راس الصغير :اكيد هينام فى حضنى انت عارف انى كنت هتجنن عليه من ساعت لم عرفت حكايه هند وكمان لم عرفت انها ولدت الولد اللى هيكون وريث عائله التهامى
محمد بسخرية:لا يا ماما مش هينام فى حضنك وبعدين هو لو نام فى حضنك انا هنام فين
دولت بسخرية:السح اندح امبوا الواد طلع لابوه وانا اللى مصدومه فى عزت ونسيت انى عندى بلوه اكبر بقولك اى يا محمد احترم سنك ياخويا ده انت رجليك و القبر عيب يا جدو
محمد بصدمه:رجلى و القبر وجدو طب بقولك اى يا دولت خدى حفيدك واطلعى برا عشان موركيش جدو ممكن يعمل فيكى اى
نظرات له دولت بابتسامه وخرجت من الاوضه بكل هدوء
ام عند عزت انزل هند على الفراش وقالها :تعال بقا يا اسد انا مستنى اليوم ده من زمان
هند بغضب:اقسم بالله لو قربت مني هضربك انا بقولك اهو
عزت بسخرية:لا ده انا اللى هقطعك
قال كدا وانقض عليها قامت هند بسرعه وقالته : بقولك اى ما تحترم نفس اهلك بقا
عزت: ثانيه واحده وهتشوفى الاحترام بجد
قال كدا وخلع قميصه وبدا يقرب منها بهدوء وفجاه شعر بآلام شديدة اسفله
عزت بصدمه:اهههههه يا بنت الكلب
هند بقرف:احترم لسانك بقا وبعدين دى قرصت وادن يا قط مره كمان و هتبقا انا وانت اخوات
قالت كدا وجريت على الحمام
ام عزت قال بالام:وحيات امى لاربيك يا بنت المستخبي بقا انا عزت التهامى يحصل فيا كدا من واحده عشره سنتي
بعد مرور ثلاث ساعات استيقظ اهل المنزل على صوت صراخ فى بهوا القصر
يا هند انتى فين وفين الجعر اللى عامل نفسه دكر وهو ميسواش فى سوق الرجاله تلاته ابيض فين الرجل النص قوم
كان هذا صوت فضه الغاضب
فى اى يا وليه يا عقربه انتى وبعدين فى واحده تقول على جوز بنتها كدا
كان هذا صوت عزت الغاضب بسبب نظرات امه له
فضه بردح :جوز ده انت جوز الشربات احسن منك يا راجل من غير اماره يا طعم من غير صناره يا احمد يا عمر
عزت بغضب: احمد يا عمر انا عزت التهامى يتردحلى من عيله نفرين و طفايه
صابر بغضب: عيب كدا يا عزت
عزت بصدمه :عيب يا مين ، يا حج هو انت مش قاعد ولا انت بتحضر خناقه فى حته تانيه ولا اى بظبط مع العائلة دى
دولت بصدمه:اى يا عزت اللى انت بتقوله ده عيب دى حماتك
محمد بغضب:ده عيل مشفش بربع جنيه ربايه قولى يا حاجه كل اللى عندك انا ابنى غلطان ويستحق اكتر من كدا انا قعدت اقوله يابنى مينفعش يابنى ليها اهل يابنى كدا غلط بس هتعملى اى فى طيش الشباب بقا يا حجه
صابر بجدية:بس ينفع اللى ابنك عامله كدا يا حج يعنى تبقا متجوزه واحده و جايه معاه القاهره وامها تتصل بيها تقول ان البيه المحترم خله جوزها يطلقها عشان البيه يتجوزها
عزت بغضب : بقولكم اى انا مش فاضي للكلام الفارغ ده انا طالع انام وانتى يا وليه يا حربايه انا مش عاوز اسمع صوتك تانى وانتى ياهند يلا اطلعى فوق بدل وحيات امى اللى قعده هناك دى اولع فى امك يلا
قال كدا وطلع اوضته واخد هند بحرقه
ام محمد خد كل من دولت و فضه و صابر غرفه المكتب
فضه بهدوء:سايف ابنك قليل الادب عمل معايه ايه اقسم بالله العظيم انا مسكا لساني عليه بلعافيه
دولت بسخريه:مسكه اى يا فضه ده انتى ردحتى للولد وبعدين احنا قولنا تعملى مشكله مش تفرشي الملايه ولا انت اى رايك يا استاذ صابر
صابر بهدوء:يا مدام دولت المفروض ان احنا منعرفش انه اتجوز البنت وكمان المفروض نظبط الدور ادام البنت كمان يعنى مكنش ينفع غير كدا
محمد بجدية:صابر و فضه معاهم حق وبعدين انا عاوزك يا مدام فضه تطلعي عين ابنى وانتى يا دولت تعملى نفس الحكاية مع هند الولد و البنت دول لازم كل واحد يعرف غلطه عشان يتعلموا الدرس مظبوط
فضه بجدية:انا بشكرك يا استاذ محمد لولا وقفتك معانا انا وبنتي وانك صدقت اللى حكيته كان زمان زين ملوش اب ولا حته بنتى عرضها انستر
محمد بابتسامه:مدام فضه دى مش غلط بنتك بس ده غلط ابنى وانا مش عاوز حاجه غير انى اربي ابنى لان فشلت فى تربيته زمان ومش هسيبه كدا على طول يلا بقا اطلعى نامى في حضن بنتك مش هى واحشتك برضوا
فضه بحزن مصطنع:ده انا قلبي بيتقطع عليها
قالت كدا وخرجا من المكتب بتاع محمد وطلعت على جناح عزت
كان نايم عزت على الفراش بهدوء ولكن قطعه صوت طرقات على الباب
عزت بغضب:ام اليوم اللى مش راضي يخلص ده
قام وفتح الباب لقاء فضه فى واشه
عزت بغضب:خير
فضه: يلا اطلع انخمد فى حضن امك انا هنام هنا مع بنتى
قالت كدا و دخلت وقفلت الباب فى وش عزت
يتبع